Jacob Hamar: W ramach pracy magisterskiej spędziłem trochę czasu w małym miasteczku w Zimbabwe w Afryce. Była to jedyna wioska w promieniu wielu kilometrów, która miała szkołę i szpital. Zainstalowaliśmy tam pompy solarne i szybko zauważyliśmy, że dostęp do niezawodnego źródła energii ma bardzo pozytywny wpływ na gospodarkę i życie ludzi. Były to bardzo małe pompy solarne z akumulatorami o pojemności od 10 do 15 Ah. Dla porównania: akumulator z BMW i3 oferuje 120 Ah.

Ale nawet taki niewielki akumulator może w małej szkole lub szpitalu zapewnić oświetlenie i najbardziej niezbędną energię elektryczną. Ale zawsze trudno było zdobyć takie baterie. Po powrocie do BMW odkryłem, że mamy wiele starych akumulatorów z pojazdów przedprodukcyjnych, które możemy wykorzystać. Z pewnością nie brakuje inicjatyw społecznych, które mogłyby korzystać tych baterii. Moim celem jest stworzenie infrastruktury, dzięki której wszystkie te akumulatory znajdą swoje nowe zastosowanie. Po początkowym użyciu w BMW będą bezpiecznie i odpowiednio testowane pod kątem ich „drugiego użycia” w projektach społecznych.

Jacob Hamar: Chciałbym, żeby nasz świat pozytywnie się rozwijał, żeby każdy mógł w nim dobrze żyć. Chcę, aby moja praca przyczyniła się do tego rozwoju.

Stefanie Wurst: Dokładnie 30 lat temu napisałam pracę dyplomową na temat „marketingu zorientowanego na ekologię”. Chodziło między innymi o produkt cyrkularny, choć terminy „cyrkularność”, „gospodarka o obiegu zamkniętym” czy „zrównoważony rozwój” nie były wówczas powszechne. Dorastałam w latach 80., kiedy w Niemczech budził się ruch ekologiczny. W pewnym momencie tamtego okresu dotarło do mnie, że ta kwestia jest ważna. A niedawnym momentem olśnienia było dla mnie podpisanie Zobowiązania do Zrównoważonego Rozwoju wszystkich holenderskich dealerów w obecności Pietera Noty i Jeana-Philippe’a Paraina. Wtedy pomyślałam: „WOW, to naprawdę się dzieje. Moja praca naprawdę przynosi efekty!”

Stefanie Wurst: Zespół MINI i moi poprzednicy zrobili kawał świetnej roboty. Już teraz z niecierpliwością czekam na dalszy rozwój tematu „BIG LOVE FOR THE PLANET”, aby bardziej go wspierać i komunikować go na rynkach. MINI również jasno się określa w kwestii całkowitego przejścia na napęd elektryczny od 2030 roku. MINI Cooper SE już teraz ma ogromne znaczenie w naszym portfolio produktów i z roku na rok stanowi coraz większą część sprzedawanych przez nas pojazdów, co z kolei ma ogromnie znaczenie dla BMW Group. Kolejny piękny slogan MINI, który pasuje do tematu zrównoważonego rozwoju, to „MINI zrodziło się z kryzysu”. Pierwotną ideą MINI było ekonomiczne wykorzystanie zasobów i dostępnej przestrzeni. Poza tym MINI doskonale czuje się w mieście. To właśnie tutaj emisja CO₂ i zrównoważony rozwój są tak dużym problemem, ponieważ wiele osób żyje na ograniczonej przestrzeni. Wszystko tu idzie w parze z MINI i zrównoważonym rozwojem: dopasowanie marki, rozwój społeczny i spójne doświadczenie produktu. Zdanie, które wypowiedział mój poprzednik, dobrze to podsumowuje: „Świat każdego dnia staje się nieco bardziej MINI”.

Roberto Rossetti: Obecnie skupiam się na analizie cyklu życia emisji CO₂ w całym koncernie BMW Group – od budynków i produkcji po każdy pojazd, każdy komponent i wszystkie opracowywane materiały. Analiza cyklu życia ma szczególne znaczenie dla ochrony klimatu i redukcji emisji CO₂. W ten sposób zapewniamy transparentność. Bo każdy pojazd, każdy proces, każdy budynek generuje w całym swoim cyklu życia emisję CO₂. Im dokładniej wiemy, gdzie ta emisja powstaje, tym lepiej możemy zaplanować jej redukcję. W firmie liczy się wiele elementów. Nie mierzymy każdej wartości osobno, ale patrzymy na wszystko razem. Równie skuteczny jest odpowiedni dobór materiałów. Stosowanie recyklatów generuje znacznie mniej CO₂, co z kolei obniża ogólny ślad węglowy. Zużywając mniej surowców pierwotnych, w mniejszym stopniu zanieczyszczamy środowisko.

Naszym celem jest możliwość całkowitego recyklingu wszystkich produktów po zakończeniu ich eksploatacji. Możemy ponownie wykorzystywać recyklaty, takie jak odpady przemysłowe – na przykład ścinki metalu. Ponadto możemy pozyskiwać surowce odnawialne z roślin lub biomasy. Obecnie sporo uwagi poświęca się naturalnym włóknom lnianym. Albo roślinnym alternatywom dla skóry wytwarzanym z korka, kaktusa czy grzybów. Możemy również zastąpić niektóre tworzywa sztuczne nadal wytwarzane z ropy naftowej na przykład substytutami tworzyw sztucznych z odpadów drzewnych, które mają niezwykle niski ślad węglowy. 

Roberto Rossetti: Chcę zostawić moim dzieciom piękną planetę! Słyszę nawet małe dzieci rozmawiające na ten temat. Moja córka zawsze powtarza: wyłącz światło dla przyrody. To w naturalny sposób dotyczy naszych dzieci.Chcę zostawić im planetę w dobrym stanie. 

Stefan Fenchel: Przyroda ciekawi mnie od dziecka. Zawsze chciałem ją chronić i wspierać na swój własny sposób. Początkowo zajmowałem się badaniami jako chemik. Ale potem zdecydowałem, że chcę wziąć na siebie aktywną odpowiedzialność i być motorem zmian. Najbardziej efektywną metodą jest wdrażanie tego w przemyśle. Początkowo uruchomiliśmy projekt „Green Plant” równolegle do naszej działalności produkcyjnej, a dopiero od 2020 r. zająłem się tym w pełnym wymiarze. I był to właściwy czas na to, bo problem klimatyczny stał się nagle niezwykle pilny. Szczególne znaczenie ma redukcja emisji CO₂.

Stefan Fenchel: "„Kompleksowe wdrożenie zrównoważonego rozwoju we wszystkich funkcjach liniowych. Spraw, by liderzy zrozumieli, że zrównoważony rozwój jest sposobem działania i przemyślenia pewnych kwestii, a nie tylko dodatkiem”. Taka postawa jest bardzo ważna! Zrównoważony rozwój nie powinien być fikcyjną etykietą lub czymś, co robimy tylko dlatego, że szef tego chce. Bo wtedy tracimy całą wiarygodność. To byłby tylko „greenwashing”.

Anna Goldhofer: Chciałam zaangażować się w gospodarkę o obiegu zamkniętym z innej perspektywy i poszerzyć swoją wiedzę. Mamy tu jeden z największych bezpośrednich czynników wpływu: zakup materiałów. Jednym z głównych zadań rozwoju i zakupów dla nas oraz naszych partnerów i dostawców jest realizacja celów redukcji emisji CO₂, kwot surowców wtórnych, a tym samym gospodarki o obiegu zamkniętym. Zakupy są kluczowym punktem tego procesu – na przykład poprzez uwzględnienie celów zrównoważonego rozwoju w decyzjach dotyczących zamówień i transparentność w całym łańcuchu dostaw. Jednym z kluczowych celów zrównoważonego rozwoju w łańcuchu dostaw jest zwiększenie udziału surowców wtórnych. Ma to kluczowe znaczenie dla osiągnięcia redukcji emisji CO₂, a tym samym realizacji naszych celów klimatycznych. Rynek odpowiednich materiałów wtórnych o stosownej jakości i ilości daje dziś nadal dużo możliwości. Dlatego tak ważne jest, aby przyczyniać się do jego ekspansji poprzez stymulowanie popytu, a tym samym działanie na rzecz skutecznej gospodarki o obiegu zamkniętym. Jedną z podstawowych zasad gospodarki o obiegu zamkniętym jest ekonomiczny system zamkniętych cykli dzięki któremu surowce, komponenty i produkty tracą na wartości w najmniejszy możliwy sposób, wykorzystywane są odnawialne źródła energii i stosowane jest systematyczne myślenie. Przemysł będzie w stanie zaspokoić popyt na materiały wtórne tylko wtedy, gdy będzie działał zgodnie z tymi zasadami. Gospodarka o obiegu zamkniętym przyczynia się zatem do odpowiedzialnego wykorzystania ograniczonych zasobów, ale też odgrywa kluczową rolę w dekarbonizacji i osiągnięciu celów klimatycznych z Paryża.

Claudia Maasdorp: Myślę, że tak. To bardziej kwestia nastawienia niż czegokolwiek innego. Nastawienie jest takie: po prostu muszę zacząć. A „muszę” dotyczy wszystkich. Trzeba spojrzeć na całkowite zużywanie zasobów – we wszystkich działach, w każdym miejscu. I właśnie to jest ważne. Ale jeśli nie zaczniemy od małych rzeczy, nigdy nie osiągniemy celu.

Mój wkład polega na wykorzystaniu struktury i metody opracowania nadrzędnych koncepcji wraz z kolegami odpowiedzialnymi za dostawy energii. Od budynków przez cały zakład. To zadziała tylko wtedy, gdy będziemy pracować razem, nawet jeśli czasami mówimy różnymi językami. Chcę również wprowadzić ten sposób myślenia do technologii, które wciąż uważa się za niedające oszczędności. Przede wszystkim nie powinno mieć znaczenia, czy dany dział ma swoje udziały w kosztach energii, czy nie. Każdy musi podążać tą ścieżką. Musimy również mieć na uwadze współzależności: jeśli potraktujemy wodór jako substytut gazu ziemnego, to skąd będziemy brać ogromną ilość wody, jaka jest do tego potrzebna? Słodkiej wody brakuje już dziś. Zawsze musimy zadawać sobie pytanie, jakie są skutki uboczne naszych decyzji. W tym celu musimy jednak wyjść poza nasze osobiste ramy odniesienia. Możemy to zrobić tylko razem, jeśli znajdziemy kompromisy i innowacje oraz pomożemy sobie nawzajem.

Claudia Maasdorp: Nasze zakłady w Debreczynie już odniosły ogromny sukces. Po raz kolejny wyznaczą standardy w zakresie zrównoważonego rozwoju. I nie jest to bagatela; spoczywa na nas wielka odpowiedzialność, nie tylko ekologiczna, ale także ekonomiczna. Nasz zespół wykazał się odwagą, formułując właściwe zalecenia dla zakładów. Koncern wykazuje się odwagą, wspierając ich swoimi inwestycjami. Jestem dumna z tej wszechstronnej odwagi.